Halsbandparkiet, forens af
Tijdens de tuinvogeltelling heb ik ze gemist. Maandagochtend verschenen er dan toch twee in de appelboom in de achtertuin. Begerig keken ze naar beneden naar het vogelvoer van de teldag. Ze toonden zich in het geheel niet schuw, want ik kon rustig het raam van mijn werkkamer opendoen. Ondanks het vroege uur en het donkere weer kon ik zowel met de telelens (linker foto boven) als door de telescoop (rechter foto boven)foto’s maken. Door het gebrek aan licht laten ze nogal wat ruis zien.
Het mannetje heeft een zwarte kin- en keelvlek en een smalle zwarte en oranje halsband.
Het vrouwtje heeft een groene kop met een iets fletser gekleurde halsband.
Halsbandparkieten, Psittacula krameri, zijn inmiddels ingeburgerd in ons land. In Zoetermeer, de stad waar ik woon, waren de eerste parkieten die hier kwamen forenzen. Overdag werkten ze hier om ‘s avonds te gaan slapen in Voorburg en Den Haag. Langzaam veranderde dat toen de eerste paartjes hier kwamen nestelen. Tegenwoordig is er een nog steeds groeiende groep parkieten die hier vast verblijven. Woonwerkverkeer is er nauwelijks meer.
Ze eten bloemen, bloemknoppen en vruchten. En ze zijn dol op pinda’s.
Broeden doen ze in natuurlijke holtes. Hier verkent een vrouwtje een door een specht uitgehakt hol.
Op weg naar de slaapplaats. Foto’s AvBH
PS
De houtduif van het vorige blogbericht heeft eieren. Er wordt gebroed!
Geef een reactie