De lente grijpt om zich heen
Vanochtend op weg naar de tram kwam ik een bruine kikkerman, Rana temporaria, tegen op straat. Hormonen en een stijging in temperatuur hadden hem uit zijn winterslaapplaats gedreven. Nu was hij op zoek naar de vrouwen. Zijn extra verdikte bovenarmpjes waren klaar om de vrouwen te omvatten. Maar ja, op het droge van een veelbelopen stoep is het lastig kikkervrouwen pakken. Ik heb de koude meneer opgepakt en ben naar huis teruggelopen waar ik hem voorzichtig in de vijver liet zakken. Vanavond kwam buurman aan de deur: “kikker voor de garages”. Weer dikke armpjes. Ook naar de vijver waar het nu vrolijk brommen is. Nog meer nieuws: tot half elf zong in het duister de merel. De lente grijpt om zich heen.
De sfeer van de avond is het beste weer te geven door de geluiden na eerst apart ook eens gelijk te starten.
Poëtisch stukje pap!